Boyun Eğme: Türkiye'nin en sağcı şehirleri

Bu kavramlar ilk kez 1789’da ortaya çıkmıştır. Fransız Devrimi’nin zirve anlarında toplanan Ulusal Meclis’te kralın taraftarlarının kralın sağına, devrimin taraftarlarının kralın soluna geçmesiyle oluştu. Tartışmalarda herkes birbirine ayar verdiği için böyle bir pratik çözüm buldular. Bu kavramlar şimdi olduğu gibi o zaman da oldukça geniş perspektife sahiptiler.

Kraldan ve dinden yana olanlar kabaca sağcı olmuşlardı. Devrimden ve özgürlükten yana olanlar da solcu. Sonra Devrim boyunca saflar ve düşünceler çok sık değişti. Robespiere bile ilk başlarda idama karşıyken sonra kralı giyotine göndermekte tereddüt etmedi.

Bu işin normali budur. Gerçek politik süreçlerde, bilhassa devrimci dönemlerde (olağanüstü dönemlerde, karışık coğrafyalarda) saflar sık sık değişebilir.

Sağcılık ve solculuk aslında ekonomik sistemlerle ilgili anılsa daha iyi olurdu ama Türkiye’de hem böyle değil hem de oldukça kaba bir şekilde böyle değil.

İş dine ve milliyetçiliğe (Kürt düşmanlığına özellikle) indirgenmiş durumda.

Mecliste buluna dört partiden hiçbir açıkça özel mülkiyet düzenine karşı değilken ikisi solda ikisi sağda sayılıyor.

Dindarsan sağcısın. Türk milliyetçisiysen sağcısın. Türkiye’de böyle. Hem zorlama hem değil.

Zorlama çünkü Türk milliyetçisi olup sağcı olduğunu kabul etmeyenler çıkacaktır. Zorlama değil çünkü çok az dindar AKP dışında partiye oy verir.

Bilimsel sosyalizme inanmak ve onun için çalışmak başka bir şeydir “sol” bundan daha geniş bir alanı ifade eder.

Solu ve sağı tarif ederken bilimsel düşünceye, aydınlanmacılığa ve ilerlemeciliğe olan mesafe üzerinden tarif edelim.

Bu arada bu yazı için 2015 seçim sonuçlarını baz alacağız. Öyle yaptığımız zaman açıktır ki CHP ve HDP solda, AKP ve MHP sağda yer almaktadır.

Seçimlerden sonra Kılıçdaroğlu, hükümet kurma hakkının %60’lık blokta yani AKP’ye hayır diyenlerde olduğunu söylemişti. Bahçeli hemen “ne %60’ı lan?” dedi. Tarihsel kampını açıklamış oluyordu böylece. CHP ve HDP de, isteyip istememeleri önemli değil, başka bir kampta buluyorlardı kendilerini. Şu iki ayda birçok konuda CHP ve HDP’nin ortak hareket ettiğini ve karşılarında AKP ve MHP’yi bulduklarını gördük zaten. Dün “terör araştırılsın” kanun teklifine MHP, AKP’ye baktı ve hayır dedi.

MHP’nin AKP’ye “eleştirisi” iki husustadır: 1- Çalma işinde aşırıya gitme. Biz de bu yollardan geçtik, biliyoruz. 2- Kürtlere karşı tutumun neden “soykırım” değil de “katliam” derecesinde kalıyor?

Şunu da ekleyelim: Türkiye şu anda olağanüstü bir dönem yaşıyor. Bir kırılma anı da diyebiliriz. AKP var olma savaşı verirken tarihsel birlikteliğe ihtiyaç duyacaktır. Bu dönemlerde tarihsel birliktelikler kendisini dayatır. Bireylerin cahilce ve komplekslice geliştirdikleri “duygular” değil nesnellik kendisini dayatır. AKP, MHP’ye bakmaktadır. MHP de AKP’ye. Zaten 70 yıldır beraber iş tutuyoruz, öpüşüp barışalım demektedirler.

Ekleyeceklerimizi bitmiyor: Bu dört parti içerisinde HDP ile MHP hariç birbirlerine geçişli bir yapı vardır. Yani oy kaymaları olabilir. Çok fazla sayıda olmasa da özellikle AKP ve CHP arasında oldukça az olmakla birlikte bu partiler arasında oy alış verişi yaşanabilir.

Tekrar söyleyelim: İlericilikle olan mesafeye bakıldığında CHP ve HDP solda, AKP ve MHP sağdadır.

Seçim sonuçlarına bakacağız. Sağcı şehirler derken AKP ve MHP toplam oylarını kastediyoruz. Ayrıca buraya Saadet Partisi’ni de katıyoruz. Bunlar dışında dişe dokunur oy alan bir parti yoktur.

1- Bayburt - % 94,39.

2- Gümüşhane - % 90,41.

3- Çankırı - % 89,76.

4- Yozgat – % 88,1.

6- Kayseri - % 82,82.

8- Nevşehir - % 81,5.

9- Sakarya - % 79,57.

10- Afyon - % 79,55.

Bu şehirlerle ilgili basında birçok şey okuduk. Gerçi her sene Ramazan ayında dayak yiyen ilk kişi Erzurum’dan çıkar ama listede yok. Bayburt’ta hala kadınların büyük bölümünün burka giydiğini okuduk. Afyon’da kadınlar için ayrı otobüs hattı açıldığını okuduk. Kayseri’de tarihi belgesel çekiminin durdurulduğunu okuduk. Sivas’ta diri diri insan yakıldığını okuduk. Gümüşhane’de Haziran 2013’te tek bir eylem bile olmadığını okuduk. Yozgat haya adına hiçbir belirtinin olmadığını okuduk.

Bu şehirlerde kadınların yaşamları nasıl? Cevap yaşamıyorlar ki olur herhalde. İddiam şudur ki CHP’nin %25 ve üstü oy aldığı yerlerde kadınlar sokağa çıkıp dolaşabilmekte, tek başlarına ev tutabilmekte, istediği kıyafeti giyebilmekte, Bülent Arınç’a ters olsa da kahkaha atabilmektedirler.

Bu şehirlerden Sakarya en kritik olanı. Nüfusu yüz binin altında olanları boş veriniz. Kendi hallerinde takılsınlar ve güzel günlerin gelmesini beklesinler. Şimdilik onlara yapılabilecek hiçbir şey yoktur. Sakarya hem nüfus olarak fazla hem de Türkiye’nin en sanayileşmiş bölgesidir. Yoğun bir işçi sınıfı vardır. Türkiye’nin en fazla vergi ödeyen şehridir. İşçi sınıfı orada, kapitalizm orada ama sağcılık almış başını gidiyor. Mutlaka oradaki dinci ve faşist yapılara devlet bir dolu maddi kaynak aktarmıştır.

Konya ve Kayseri de “gelişmiş” şehirler. Yoğun sanayi üretimi var. Tarihsel olarak buralar için yapılabilecek şimdilik bir şey yok.

Sağcı güruhun en sevdiği cümle bu olmalı. Sivas katliamının videolarını izleyiniz. Tek tek konuşsan hiçbiri doğru dürüst bir argüman geliştiremez ama dört tanesi yan yan gelince onlardan daha “erkek” yok. Hemen ortalığın “amına koyarlar”. En sevdiği cümlelerden biri de bu. Solcular, Kürtler, Aleviler, top sakallılar, mini etekliler, Ramazan’da yemek yiyenler, düzgün tipler linçe uğrayabilir. Uğramaktadırlar da sık sık. Defalarca gördük, biliyoruz, başımıza geldi.

Ne yapacağız sizi böyle. Atsan atılmaz satsan satılmazsınız. Hiç mi ihtimal yok ya? Biraz sorgulama yapmanızın hiç mi ihtimali yok?

Bırakın şu soyut şeyleri artık.

Ne oluyor Müslüman ve Türksünüz diye, başınız göğe mi eriyor?

Dünyadaki milyarlarca insan işe yaramaz mı?

Tarihteki o kadar insan sefil yaratıklar mıydı?

Hep beraber zenginler üzerimizde tepiniyorlar işte. Bakın burjuvalar da demedim ki anlamadığınız, bilmediğiniz terimler kullanmadım.